30 mei 2008

Henning Mankell - De Chinees (2008)

Dikke politieke thriller over China




(Door Fred Monsma)

Op een koude dag in januari 2006 doet de politie een gruwelijke ontdekking in een afgelegen dorpje in Zweden. Op drie na zijn alle oude inwoners op beestachtige wijze vermoord. Wanneer een vrouwelijke rechter de berichten erover in de krant leest, is zij geschokt. Want, zo blijkt: ieder slachtoffer is op de een of andere manier 'familie' van haar.
Deze juriste, Birgitta Roslin geheten, gaat de zaak onderzoeken, ook al wordt korte tijd later een man opgepakt die de moordpartij bekent en zichzelf vervolgens het leven beneemt.

Zo begint de nieuwe, erg dik uitgevallen, politieke thriller van Henning Mankell, De Chinees. Een titel die naarmate het daarna in de Verenigde Staten, Engeland, China en vooral Afrika spelende verhaal vordert, wordt uitgelegd.

Mankell zet de lezer een flinke portie historie voor, met de nadruk op de rol van een Zweed en heel veel Chinezen bij de aanleg van de spoorwegen door Noord-Amerika. Hij schildert in dit met maatschappijkritiek doordrenkte - hoe kan het anders bij hem - verhaal hoe politieke manipulatie en nieuwerwets kolonialisme uitmonden in moord en doodslag ten faveure van persoonlijk gewin.

Boeiend, zo nu en dan zelfs meeslepend, maar met ruim 500 pagina's is De Chinees aan de lange kant. Toch bewijst deze nieuwe 'Mankell' dat de Zweedse misdaadschrijver er weer een beetje bovenop is. Zijn laatste boeken Labyrinth en Kennedy's brein - stelden immers danig teleur.

Henning Mankell - De Chinees. Vertaling Corry van Bree. Uitgeverij De Geus, 529 pag.

Bron: Brabants Dagblad

1 opmerking:

Huibert de Man zei

Dit is Mankells minste boek. Het is te lang, de plot is te eenvoudig en de lezer wordt lastiggevallen met achterhaalde linkse opvattingen. De achtergrond vormt het nieuwe China, met zijn sociale conflicten. Dat had interessant kunnen zijn, als de schrijver echt iets van China had begrepen. Het blijft echter een buitenkantverhaal van een moralist die tegen beter weten in Mao blijft geloven. Jammer, want hij kon best leuke detectives schrijven...